Sommige leden van het EP proberen een stemming te houden die, indien succesvol, anonimiteit in cryptotransacties zou verbieden.
Naar wie stuur je crypto?
Verwacht wordt dat de leden van het Europees Parlement volgende week een stemming plannen die, indien succesvol, anonieme transacties zou verbieden. Dit betekent in feite dat je te allen tijde moet kunnen aantonen aan wie je crypto verstuurt, ook als het een transactie betreft naar een non-custody wallet (waar je je eigen private key beheert).
Verdere maatregelen in uitvoering
Assita Kanko, een van de leidende wetgevers die verantwoordelijk is voor het opstellen van de standpunten van het parlement, zei dinsdag ook dat ze de maatregelen wil uitbreiden met private crypto-activa, ondanks de onzekerheid over hoe transacties tussen niet-bewaarportefeuilles kunnen worden afgedwongen.
Bedrag maakt niet uit
CoinDesk schrijft dat het bedrag er ook niet toe doet of je wel of niet een anonieme transactie mag versturen. En dat is op zijn zachtst gezegd bijzonder, aangezien de drempel voor een internationale bankoverschrijving 1.000 euro is.
Guillaume Valette-Valla, hoofd van Tracfin, de Franse anti-witwasorganisatie, zei dat cryptotransacties worden gebruikt om terrorisme in Syrië en Irak en kinderpornografie in Zuidoost-Azië te financieren. Hij vertelde de wetgevers in het Europees Parlement ook dat zelfs degenen die kleine online betalingen doen, gedwongen zouden moeten worden om hun identiteit bekend te maken. Kleine anonieme transacties mogen niet worden toegestaan, voegde hij eraan toe.
Landen uitsluiten van transacties
Het Europees Parlement zal naar verwachting nog een stap verder gaan door bepaalde jurisdicties uit te sluiten van cryptotransacties. Bedenk bijvoorbeeld dat je geen bitcoin mag sturen naar een oud-medestudent in Polen. Dit is in alle opzichten volstrekt onmogelijk en totaal niet afdwingbaar door Europa, maar dat terzijde.
Dit zijn rechtsgebieden die zijn aangemerkt als risicovol op het gebied van witwassen en andere illegale activiteiten. De maatregelen kunnen inhouden dat aanbieders van cryptodiensten worden verplicht om transacties naar bepaalde landen niet toe te staan. Om verschillende redenen kunt u denken aan de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Turkije, Rusland, Hong Kong, Iran en de Kaaimaneilanden.